Kendinle tanışıyor musun?

Dünyadaki pek çok insanın esas sorunu, henüz kendisi ile tanışmamış olmasıdır.

(Kazancakis)

Sevdiğiniz insanları neden sevdiğinizi düşünmeni salık vermek isterim sana.

En sevdiğini, altın oranda güzelliğinden, mal varlığından, aile yapısından münezzeh severiz.

Nedeni ve nasılı olmaksızın.

Ama çok insan kendini beğenmez. Hem de birinin en sevdiği olmuşken.

Hepimiz birinin en sevdiği olmuşuzdur. Annemizin, babamızın, kardeş, arkadaş dost eş ya da çocuğumuz… Farketmez. Biri sizi tam da siz olduğunuz için ve olduğunuz gibi seviyor.

Onun sevgisi de sizin kendinizi sevmenizi sağlamıyor mu?

Ben en hasta ve dağınık halimle evde kendimden soğumuş bir haldeyken, çocuğumun bana nasıl sevgiyle baktığına şahit olduğumda biraz daha fark etmiştim güzellik/çirkinlik kavramı olmadığını. Bunun bizim kendimize ya da başkalarına konduruverdiğimiz söylevler olduğunu…

Size parlayarak yani sevgi ile bakan gözler, sıfatınızın ardındakini görüyor aslında…

İşim gereği çok insanın fotoğrafını çektim.

Çok insanın kendini beğenmediğini gördüm. Birçok insan, kendini güzel gösterecek şeyin onlarca maddesel şeye bağlanacağına inanmıştır. Makyaj, iyi giyim, stiletto, iyi bi manzara, güzel bir makine ve usta bir fotoğrafçı gibi.

Oysa samimi bir gülüşü kötü çeken bir fotoğrafçı olacağını sanmıyorum. Ve samimi bir gülüşün başka hiçbir şeye ihtiyacı olacağını düşünmüyorum.

Nitekim bunu da yaşayarak ve deneyimleyerek defaatle görmüş bir meslek yaşamı geçirdim.

Kendini tanımak, kendini sevmek, kendi yaralarını sarmak, acıyan yanını öpmek, karanlık tarafını da kabullenmek..

Zor iş kabul.

Ama zaruri!

Çünkü kendini tanımazsan, başkalarını çarçabuk yargılayabilirsin.

Sözlerin arasına saklanmış imalar ile , bakışların ile ve davranışlarınla yaparsın bunu fark etmeden.

Başkalarını bi çırpıda yargıladığın için, herkesin de seni yargıladığına kendini inandırırsın.

Belki de çok zaman haklısın.

Ama ne olur ki?

Bi düşünsene…

Ne olur sana güzel değil deseler, yapamadı deseler..

Ya da bırak demelerini, denesen ve olmasa ne olur…

Çok klişe ama Thomas Edison ilk denemede mi buldu elektriği? Diğer denemelerine başarısızlık denebilir mi bu durumda? Kendi de iyi ki denedim dememiş midir sonrasında?

Ve şimdi tek düğme ile dünyalarımızı aydınlatmamızda payı olan büyük buluş için kaç sonuçsuz eylem denendi düşün lütfen…

Peki içinde o 'yapmak istediğin şey' varsa? Ve yanlış olduğunu bile bile yapmak istersen, bazen karşı koyamazsan ya da yapmış bulunursan…

Ne olur aslında iyi niyetle yaptığın, ya da sonrasında pişman olup telafi ettiğin hatanı kabul etsen?

Senin hatan olduğunu düşünsen, düzeltebileceğine inanarak kendini severek iyiliğe güzelliğe evrilse o…

Hata da neye göre ve kime göre değil mi sonuçta?

Kimse gibi değilsin, kimse de sen gibi değil. Bir yönüyle eşsiz ve biriciksin. Yeter ki, kendinde kimsede olmayan o güzel hasleti bul ve parlat.

Ve lütfen kendini sev.

Muhabbet dolu günler dilerim.

Elif Zorcan