Şifalı Sorular Yazı Dizisi: Sorunlu Baba Kız İlişkisi

Soru:

Merhaba Yasemin Hanım, ben Elif. Çocukken babamın işi nedeniyle sürekli şehir dışında olmasından dolayı onunla pek iletişim kuramadım. Şimdi yetişkin bir birey olarak babamla konuşmaya başladığımızda sanki iki yabancıyız. Her şey yüzeysel ve samimiyetsiz geliyor. Ona duygularımı anlatmaya çalıştığımda ya susuyor ya da konuyu değiştiriyor. Onunla aramızdaki bu soğuk mesafeyi nasıl kırabilirim? Daha sağlıklı bir baba-kız ilişkisi kurmak için nereden başlamalıyım?

Cevap:

Merhaba Elif,

Öncelikle bu kadar samimi bir soru paylaştığın için teşekkür ederim. Anlatımlarındaki duygusal derinlik, aslında bu konuda ne kadar çaba harcamak istediğini ve ne kadar hassas bir noktada olduğunu gösteriyor. Baba-kız ilişkisi, insanın duygusal yapısında çok temel bir yer tutar. Ama şunu bilmelisin ki, çocuklukta oluşan bağlar bazen zamanla gevşeyebilir ve yeniden kurmak sabır gerektirir.

Bir baba ile yeniden yakınlaşmak, iki kişinin de adım atmasını gerektirse de, senin attığın adımlar genelde ilişkideki ilk kıvılcımları başlatabilir. Babanın hayatına dair gözlemler yapmaya çalış. Sürekli şehir dışında çalışmak zorunda kalan bir baba muhtemelen hem senin yanında olamamaktan hem de sorumluluklarından dolayı büyük bir baskı hissetmiş olabilir. Bu durum, çocukluk döneminde seninle daha derin bir bağ kurmasını zorlaştırmış olabilir. Bazen insanlar duygularını ifade etmekte zorlandıkları için mesafeli gözükürler. Ona "neden böyle davranıyor" diye sormaktansa, "böyle davranmasının altında hangi hikaye yatıyor" diye düşünmeye çalış.

Derin, samimi bir ilişki bir gün içinde kurulmaz. Babanla günlük, basit sohbetlerle başlayabilirsin. Geçmişten hikayeler dinlemek istediğini söylemek, onu yargılamadan dinlemek önemli bir adımdır. Örneğin, "Çocukken çalışma hayatı senin için nasıldı? Zorlandığın zamanlar oldu mu?" gibi sorular sorabilirsin.

Bir babanın her zaman duygularını kolayca ifade edebilen, sevgi dolu bir figür olmasını beklemek insana sıcak bir his verse de, gerçeklik her zaman bu kadar idealist olmayabilir. Beklentilerini yeniden düzenleyerek onun sunduğu şeyi kabullenmek, sana bu ilişkide daha fazla huzur sağlayabilir.

Babanın seninle duygularını paylaşmasını beklemek yerine, ona empati sunmayı dene. Seni susturduğunda ya da konuyu değiştirdiğinde, belki de duygularını ifade etme becerisine sahip olmadığını göz önünde bulundur. Bazen sessizlik bile derin bir şeyler anlatır. Şu soruyu kendine sor: "Bunu benimle paylaşmasa bile, onun sevgisini hangi eylemlerinden hissedebiliyorum?"

Ona duygularını anlatırken "Sen hiç benimle yakın olmadın!" gibi yargılayıcı ifadelerden kaçın. Bunun yerine, "Seninle daha yakın olabilmeyi çok isterdim. Birlikte paylaşacağımız anılar biriktirmek istiyorum," gibi yapıcı ifadeler kullan. Bu, savunmacı bir tavrın önünü kesebilir.

Bazen baba-kız ilişkilerinde mesafeyi kapatmak bireysel çabaların ötesinde bir destek gerektirebilir. Aile terapisi ya da bir uzman rehberliği, ikinizin de duygularınızı anlaması ve ifade etmesi konusunda büyük bir yardımcı olabilir. Terapide, tarafsız bir ortamda duygularını ifade etmek çoğu zaman daha kolay olur.

Belki de babanın çocukluğundaki varlığını ya da yokluğunu sorguluyorsun. Bu konuda kendine biraz şans tanı. Unutma, insanlar kusurludur ve her baba bir birey olarak kendi eksiklerini taşır. Affetmek, sadece onun için değil, aynı zamanda senin de yükünü hafifletecek bir eylemdir.

Şu an hissettiklerinin bir son değil, bir başlangıç olduğunu unutma. Attığın her ufak adım, bu ilişkinin şekillenmesine yardımcı olacak. Sabırla ve sevgiyle ilerlediğinde, babanla kurduğun köprünün sana çok daha fazla şey kazandıracağından eminim.

Sevgilerimle,

Yasemin Gazanker

www.yasemingazanker.com