Vefat: Bir şeyin sona ermesi

Bu ifade ne kadar acı olsa da gerçektir, vefat her şeyin fani olduğunu ve bir anda vazgeçilmeyen şeylerden vazgeçebilmek. Vefat; hayat, aile, mal mülkünden vazgeçmek demektir.

Vefat kelimesi Arapça kökenli kelimenin anlamı sözlüklere göre ölmek demektir. "Vefat" kelimesi, orijinalinde "geçme" veya "sona erme" anlamlarına gelir. Türkçe'de ise daha çok bir kişinin ölümü anlamında kullanılır ve bu kullanım, kelimenin aslından gelen "bir durumun sona ermesi" anlamını yansıtır.

Türkçe, tarih boyunca pek çok dil ile etkileşimde bulunmuş ve bu süreçlerde başka dillerden birçok kelimeyi bünyesine katmıştır. Arapça, İslam'ın kabul edilmesiyle birlikte Osmanlı döneminde resmi dil olarak kullanılan Osmanlıca -Kadim Türkçe- etki etmeye başlamıştır.

Vefat bir şey sonunu tabir etmesiyle birlikte yeni bir başlangıca ifade ediyor aynı zamanda çünkü her nihayetin yeni bir başlangıcı vardır. Mesela kışın ölümüyle birlikte bahar başlıyor, güneşin batımıyla birlikte ay doğuyor, aynı şekilde insan; vefat etmesiyle farklı ve bilmediğimiz hayata doğmuş oluyor.

Vefat kendine ait olmayan canının ait olan yere, bu dünyanın hakkını tamamlamasıyla öbür dünyaya göçmesi ve irtihal etmesi demektir. Buda bize şunu anlatıyor; yaşadığımız hayatın gerçek olmadığı, farklı ebedi bir hayatın varlığını gösteriyor.

Sonuç olarak, bu hayatta insanı ayakta tutan ümittir ve sabırdır, nasıl her zorlukla beraber bir kolaylık varsa vefatın getirdiği ayrılığında da bir sonu vardır ebedi âlemde "bunu inananlara bir öğüttür".

Şairimiz Ziya Osman Saba "Çocukluğum" şiirinde söylediği gibi:

Beni bekleyenlere el salladım, gittim.
Kederliydim, düşünceliydim, yorgundum.
Şimdi her şeyi daha iyi anlıyorum.
Ve şimdi her vefat, beni biraz daha yalnız bırakıyor.

Bütün vefat edenlerimize merhamet ve mağfiret diliyorum.