Ahmet Muhip Dıranas şiirleri - En güzel kısa 15 Ahmet Muhip Dıranas şiiri

Ahmet Muhip, Cahit Sıtkı Tarancı ile şiirde ahenge ve sese önem vermişlerdir. Mesela, Kar şiirinde sesi ön plana çıkarırken; Olvido başlıklı şiirinde ne sesi anlama, ne de anlamı sese baskın kılmıştır. Hece şiirinin son kuşağı denilebilecek şairler arasında Ahmet Muhip Dıranas, çağdaş Batı şiirine (Baudelaire, Verlaine) en yakın, kendinden bir iki kuşak sonrası şairler üzerinde, az sayıda şiirle bile olsa, uzun süre etkili olan bir şairdir. İşte en güzel kısa 15 Ahmet Muhip Dıranas şiiri AHMET MUHİP DIRANAS ŞİİRLERİ En güzel kısa 15 Ahmet Muhip Dıranas şiiri1. AdamlarSönmüş saçlarında son damla ışık,Bir düşün içinde gibi her akşam-Ve yüzleri duman kadar dağınıkGeçer bu sokaktan binlerce adam.Umut; gözlerinde ölü bir bakış,Çığlık; bir bükülüş dudaklarında…Bulamadıkları nedir ki yaz kışDolaşırlar şehrin sokaklarında.Sanki yalvaran bir duadır onlar,Belki tanrılara açık vesvese,Bir nehir, bu nehir her akşam akarDerinden ruhları çağıran sese.2. Ay IşığıYüzün beyaz, abajur yeşil, gece mor;Esrimiş kalbim, şarkısını söylüyor.Her yanın avuçlarıma dökülüyorÇeşmeden akan suyun berraklığında.Dolaşan bir dudak mı var saçlarınıAy tırmanıyor zeytin ağaçlarını.Sürü bulutlar gece yamaçlarınıOtlayıp yayılıyor gök kırlığında.Üzerinden örtüyü mü çekti bir el?Gece ayaklarından akıp giden sel;Seyrine doyulmuyor ruhunun, güzelBu manzara gibi, bu ay ışığında…Yeniden yarattı seni gizli bir el!3. BaladYağmurlar dindiği zamanGeleceksinKi karanlık ölümdür.Işığım söndüğü zamanGüleceksinKi karanlık ölümdür.Karanlığımda dişlerinParıldar kiYine görüneceksinKuraklığımda düşlerinIşıldar kiYine arınacaksın.Bekleyeceğim elbetteGelişiniYaşamak başka nedir;İsterse ta kıyameteİlla seniKi bu aşk başka nedir.Bütün ömrümüz onunlaBöyle geçti;Toprakla gök arası,Varla yok arası öyle;Derken uçtu.Dıranas yalvarası:Tanrım merhamet et kula.4. Büyük OlsunBen büyük şarkıları severim; büyük olsun.Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun.Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece…Denizler yolculuğa çağırır durur da beniGitmem, düşünerek geri döneceğim günü.Ben büyük rüzgarları severim; büyük olsunAşkım da özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı.Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.5. GerçekUyandığı zaman gökte yıldızlarİnsan düşünür: belki de Allah var!Tanrısal bir öpüştür söken şafak.Ne hoştur insanın bir gül açası,Koşan göklerde kuş gibi uçası,Bulutlarla yağmur olup ağlamak.Gitmek, sona ermeden bir zamanda…Başıboş bir tekne gibi ummanda;Fırtınalarda ne yelken, ne bayrak.Fakat beni sen uyandır, ey zeka!Bak, işte önümde her günkü çorba,Ekmek, kaşık ve kasesiyle bu aşk.Sarhoş eden, davet eden bu ölümİçinde ben salt bir adem oğluyum,Korkan, ölüşünü hatırlayarak.Ey, ışığın boşandığı gerçek düş!Bütün zamanı kucaklayan öpüş;Yaşamak eken insan, veren toprak.6. HatıraDün, bir gölge gibi geçti yanımdanOydu, bir bakışta tanıdım onu;Rüyalarıma tayf halinde konan,Peşime bir korku gibi düşen o.Bazı yapraktı, bazı bir rüzgâr.Dolardı aydınlık olup odama.Bahçemde süzülür giderdi baharSabahının fecri vururken cama.Ayakları kumda bırakmadan izYanıma geldiği hep gecelerdi;Sanki bir lahitten kalkar ve sessizUzak bir maziye dönüp giderdi.Bir avuç ışıktı incecik yüzü,Gözleri geceler gibi derindi;İçine başımın her an düştüğüAvuçları sudan daha serindi.Geçerken dün yoldan, ruhumu saranBir gölge halinde ve ağır ağır;Tanıdım; o yâdı hoş zamanlardanSeven ve yaşayan bir hatıradır.7. KarKardır yağan üstümüze geceden,Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,Ormanın uğultusuyla birlikteVe dörtnala dümdüz bir mavilikteKar yağıyor üstümüze, inceden.Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,Unutulmuş güzel şarkılar içinBu kar gecesinde uzaktan, yoldan,Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'danSesin nerde kaldı, kar içindesin!Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!Uyandırmayın beni, uyanamam.Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,Allah aşkına, gök, deniz aşkınaYağsın kar üstümüze buram buram…Buğulandıkça yüzü her aynanınBeyaz dokusunda bu saf rüyanınGöğe uzanır – tek, tenha – bir kamışSırf unutmak için, unutmak ey kış!Büyük yalnızlığını dünyanın.8. SerenadYeşil pencerenden bir gül at bana,Işıklarla dolsun kalbimin içi.Geldim işte mevsim gibi kapınaGözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.Açılan bir gülsün sen yaprak yaprak,Ben aşkımla bahar getirdim sana;Tozlu yollarından geçtiğim uzakİklimden şarkılar getirdim sana.Şeffaf damlalarla titreyen, ağırKoncanın altında bükülmüş her sak.Seninçin dallardan süzülen ıtır,Seninçin karanfil, yasemin zambak…Bir kuş sesi gelir dudaklarından;Gözlerin, gönlümde açan nergisler.Düşen öpüşlerdir dudaklarındanMor akasyalarda ürperen seher.Pencerenden bir gül attığın zamanIşıkla dolacak kalbimin içi.Geçiyorum mevsim gibi kapındanGözlerimde bulut, saçlarımda çiğ…9. OlvidoHoyrattır bu akşam üzerleri daima!Gün saltanatıyla gitti mi bir defaYalnızlığımızla doldurup her yeriBir renk çığlığı içinde bahçemizden,Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdanLavanta çiçeği kokan kederleri;Hoyrattır bu akşam üstüleri daima!Dalga dalga hücum edip pişmanlıklarUnutuşun o tunç kapısını zorlarVe ruh atılan oklarla delik deşik.İşte doğduğun eski evdesin birden,Yolunu gözlüyor lamba ve merdivenSusmuş ninnilerle gıcırdıyor beşikVe cümle yitikler, mağluplar, mahzunlar…Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledirKağıtlarda yarım bırakılmış şiir;İnsan yağmur kokan bir sabaha karşıHatırlar gibi bir gün camı açtığını,Duran bir bulutu, bir kuş uçtuğunu,Çöküp peynir ekmek yediği bir taşı…Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.Aşklar uçup gitmiş olmalı bir yazlaHalay çeken kızlar misali kol kola.Ya sizler! Ey geçmiş zaman etekleri,İhtiyar ağaçlı, kuytu bahçelerdenAy ışığı gibi sürüklenip giden;Geceye bırakıp yorgun erkekleriSalınan etekler fısıltıyla, nazla.Ebedi aşığın dönüşünü beklerYalan yeminlerin tanığı çiçeklerArtık olmayacak baharlar içinde.Ey, ömrün en güzel türküsü aldanış!Aldan! Gelmiş olsa bile ümitsiz kış;Her garipsi ayak izi kar içindeDönmeyen aşığın serptiği çiçekler.Ya sen! Ey sen! Esen dallar arasındaBir parıltı gibi görünüp kaybolanNe istersin benden akşam saatinde?Bir gülüşü olsun görülmemiş kadın,Nasıl ölümsüzsün aynasında aşkın;Hatıraların bu uyanma vaktindeSensin hep, sen, esen dallar arasından.Ey unutuş! Kapat artık pencereni,Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;Çıkmaz artık sular altından o dünya.Bir duman yükselir gibidir kederdenMacerası çoktan bitmiş gibi o şeylerden.Amansız gecenle yayıl dört yanımaEy unutuş! Kurtar bu gamlardan beni.10. Şehrin Üstünden Geçen BulutlarBakıp imreniyorum akınınaŞehrin üstünden geçen bulutların.Belki gidiyorlardır yakınınaRüyamızı kuşatan hudutların.Evler, ağaçlar, sular, ben ve bu anSanki bulutlarla bir, akıyoruz;Onların hevesine uyaraktanCenup ufuklarına bakıyoruz.Biz de hafif olsaydık bir rüzgârdan,Yer alsaydık şu bulut kervanında,Güzele ve yeniye doğru koşanBu sonrasız gidişin bir yanında;Dağlara, denizlere, ovalaraUzansaydık yağarak iplik iplik,Tohumları susamış tarlalaraBahar, gölge ve yağmur götürseydik.Bakıp imreniyorum akınınaŞehrin üstünden uçan bulutların.Gidiyor, gidiyorlar yakınınaRüyamızı kuşatan hudutların.11. KöpükOyun bitti ve her şey yerini buldu.Akşamla ebedi kızlar anne oldu.Aynalara bakma, aynalar fenalık;Denizi, sonsuz olanı düşün artık.Bir gün beni hatırlayabilirsin ancak,Güzelsem soyabilirsin çırılçıplak;Oradayım hep ben, orada, derinde,Gemilerin ihtiyar köpüklerinde.12. Titrek Bir DamladırTitrek bir damladır aksi sevincinYüzünün sararmış yapraklarındaNe zaman kederden taşarsa içinŞarkılar taşırsın dudaklarında.İşlerken hülyama sesten örgülerBir çini vazodan dökülen güllerGibi hülyada fecirler gülerBuruşmuş bir çiçek parmaklarında.Gözlerin kararan yollarda üzgün,Ve bir zambak kadar beyazdı yüzün;Süzülüp akasya dallarından günErir damla damla ayaklarında.Sesin perde perde genişledikçeSolan gözlerinden yağarken geceSürür eteğini silik ve inceBir gölge bahçenin uzaklarında.Sen böyle kederden taştığın akşamDerim, dudağında şarkı ben olsamGözlerinde damla, içinde gamEriyen renk olsam ayaklarında…13. Yağmur Gül ve EllerYel yapraklarımı savurur,Dört yanım yağmurla örtülü;Güz vaktim gerçek ya, ne yağmur!Kafamda hep bir uykusuzlukVe masamda bir düşler gülü,Gecenin içinde soyunuk.Ve bir düşünce arasındaEllerim; beyaz, boş ve bencil,Bu gülle gece arasında,Kopmuş gidiyor dallarımdan…Hayır, başımdan yana değilUykusuzluğum, ellerimden…14. Fahriye AblaHava keskin bir kömür kokusuyla dolar,Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!Hülyasındaki geniş aydınlığa gülenGözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınlaNe güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla!Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi,Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;Güneşin batmasına yakın saatlerdeYıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;Bahçende akasyalar açardı baharla.Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla!Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.İçini gıcıklardı bütün erkeklerinAltın bileziklerle dolu bileklerin.Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,Hâlâ dağları karlı Erzincan'da mısın?Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;Hâtırada kalan şey değişmez zamanla.Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye abla!15. Son AşkSon aşkımdır bu -sen- ve son çile,Günümün son fecri, sonu artık;Giriver inince gün, aralıkKapımdan gelinlik elbisenle.Onu sevmekle geç, ey yaşamak!Kaynak:

Ahmet Muhip Dıranas şiirleri - En güzel kısa 15 Ahmet Muhip Dıranas şiiri

Gündem Haberleri

Şair ve tiyatro yazarı Ahmet Muhip Dıranas'ın vefatının üzerinden 41 yıl geçti. Türk edebiyatının iz bırakan ismi Ahmet Muhip Dıranas şiirleri - En güzel kısa 15 Ahmet Muhip Dıranas şiiri

Ahmet Muhip Dıranas, , Haberler