Teslimiyettir hayatın bizden beklediği

Karşıma çıkan her mutluluğa hüzün dolu bakarım. Çünkü; hüznün ardındadır mutluluk bunu hatırlarım.

Bir ikramdır, tazedir henüz; ancak soğukluğu da yakındır.

Bir döngünün diğer yarısıdır mutluluk. Hüzün gibi tıpkı, acı gibi, şans gibi… Bütünün parçası, yaşamın aynası…

Seneler geçiyor da bu döngü hiç değişmiyor. Tekerrür gibi yaşamlar, oradan oraya işlemeye devam ediyor. Evet işleyiş hep aynı, konular farklı.

Bazen şok edici bazen ağrı kesici… Bazen tokat etkili bazen bolca sevgili…

Her zaman, öğreten bir yanı var hayatın. Aydınlığı gibi sanki, karanlığın.

Baş döndürücü kimi zaman hızı, kimi zaman ise konuşuyor dingin olan ağır tarafı.

Öngörülemez evet; ancak tahmin edilemez de değil. Kaçışı yok evet; ancak uzaklaşılmaz da değil.

Yakınlığı çok sıcak, uzaklığı çok soğuk. Hep bir mesafe ister arasında seninle, hep bir önde olma hali, kendi döngüsünde.

Ne, ne zaman ve nerede? Ancak yaşamakta olan bilebilir o ânı, kendi içinde.

Nice yaşamlar hüsran olmuştur bilinmezlikler içinde. Daha nicesi de adımlanıyor hüsran olma niyetiyle.

Akışına bırakıp kapatamamaktır gözlerini, hüsranın sebebi. Aslında oldukça nettir ki; Koyu olmasa da orta bir teslimiyettir hayatın bizden beklediği.